Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας και ως αντιπροσωπευτικό –φοβάμαι δείγμα- θέλησα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις σχετικά με την κατηγορία ‘’Μάνα Πανελλαδικών’’. Όσες έχετε παιδιά μικρότερης ηλικίας μην σπεύσετε να κρίνετε, επικρίνετε, κατακρίνετε.
Ο θυμόσοφος λαός άλλωστε έχει αποφανθεί «εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ‘ρθεις»
Ας είμαστε ειλικρινείς. Πριν 2-3 χρόνια το θέαμα των γονέων αυτοκόλλητων στα κάγκελα του λυκείου στην καλύτερη περίπτωση σου προκαλούσε έκπληξη, το πιθανότερο όμως σου έβγαζε μια αποδοκιμασία, ένα σαρκασμό, ένα ‘’εγώ ποτέ!’’
Που θα είσαι φέτος 2-12 Ιουνίου;; Έστω, ότι δεν θα είσαι εύζωνας έξω από το εξεταστικό κέντρο, το δέχομαι. Δεν θα έχεις πάρει άδεια έστω για την πρώτη μέρα; Αν δεν τα καταφέρεις, δεν θα στείλεις υπερήλικους παππούδες, νυσταγμένα μεγαλύτερα αδέλφια, ένα μπατζανάκη βρε αδελφέ, να δουν πως μπήκε και κυρίως πως βγήκε το παιδί; Είσαι σίγουρη ότι δεν θα είσαι στο κοντινότερο καφέ, εστιατόριο, μπαρ, ό,τι βρεθεί τέλος πάντων; Ιδανικά μεσοτοιχία, μήπως και δεν είναι καλή η ηχομόνωση και ακούς μέσα στην αίθουσα. Στη λογική ερώτηση τι να ακούς, δεν χωράει απάντηση.
Οι πανελλαδικές έρχονται, ο ορθολογισμός φεύγει.
Στην απευκταία περίπτωση που το άρτι ενηλικιωθέν σπλάχνο σου, σου απαγορεύσει την πρόσβαση, συνοδεία, εμφάνιση στο εξεταστικό κέντρο, κάνε άσκηση διπλωματίας. Συμφώνησε με προθυμία και χαμόγελο colgate και οργανώσου με τις ομοιοπαθείς μαμάδες πως θα περάσετε το μαρτυρικό τρίωρο της αγωνίας. Αν τυχόν κάνεις την εξυπνάδα να δεις τα θέματα μόλις ανακοινωθούν, (για να ξέρεις, μετά τις 10.00) μαζί με τον τριπλό εσπρέσο που έχεις παραγγείλει, πάρε και ένα χαμομηλάκι. Γιατί ούτε θα καταλάβεις τίποτα, ούτε τις απαντήσεις θα ξέρεις, ούτε πως έγραψε το παιδάκι σου. Εκτός αν είσαι καθηγήτρια ή κάτι συναφές. Για να σε βοηθήσω λίγο περισσότερο, σε ενημερώνω για την κατηγορία ''έλα μωρέ πως κάνεις έτσι’’. Μην σε πτοήσει! Αυτή η κατηγορία πρώτη θα ψάξει τα θέματα, ήδη έχει φτιάξει λίστα με κολλέγια, έχει στείλει επιστολές σε αγγλικά πανεπιστήμια.
Ώρα 11.50. Το εξεταστικό έχει σχεδόν αδειάσει. Βγαίνουν γκρουπάκια, δυάδες η μόνα τους. Διακρίνεις με ευχέρεια πιλότου F-16 τον Νικόλα που κάνανε μαζί μπάσκετ στο προνήπιο. Τον ρωτάς δήθεν ψύχραιμα αν είδε τον Κωστή/ Γιώργο/ Χρήστο και πως είναι. Wrooong! Λες και ο Νικόλας άλλη αγωνία δεν έχει παρά να καταλάβει δια γυμνού οφθαλμού αν το καμάρι σου έγραψε το Δ4. Επιτέλους, φεύγει αυτός ο ψηλός σπαστικός μπαμπάς, που μόνο δεν σκαρφάλωσε στην πόρτα, πλην όμως φρόντισε να σε ζαλίσει για την κατάντια των ελληνικών ΑΕΙ, τουλάχιστον τώρα έχεις ελεύθερο οπτικό πεδίο, αλλά περιορισμένες γνώσεις γλώσσας σώματος.
Γιατί περπατάει αργά, γιατί περπατάει γρήγορα, γιατί περπατάει και δεν πετάει;;
Λίγα δευτερόλεπτα σε χωρίζουν από την κρίσιμη ερώτηση, ‘’πως έγραψες’’ ;
Αν θες τη γνώμη μου, μην την κάνεις, θα το νοιώσεις. Απλά να είσαι εκεί, ανοιχτή αγκαλιά για να σου πει ό,τι θέλει, αν θέλει, όποτε θέλει. Κυρίως, μην δείξεις όλη σου την αγωνία αλλά ούτε και προσποιητή άνεση.
Το ίδιο είναι, θα σε καταλάβει και θα σε χρεώσει.
Προσωπικά (μάνα υποψηφίου άλλωστε) συντάσσομαι, συμπαρίσταμαι, υποστηρίζω κάθε γονέα που αγωνιά έξω από τα κάγκελα του εκάστοτε λυκείου. Με μια προϋπόθεση, να έχει βαθιά επίγνωση ότι δεν κρίνεται το μέλλον ή η αξία του παιδιού του.
Κρίνεται ένα project. Ακριβό σε πόρους, αντοχές, συναισθήματα και προσδοκίες ναι, αλλά παραμένει πάντα μόνο ένα project. Η ζωή τους τώρα ξεκινά και μαζί, να το έχεις υπόψη σου, και μια νέα σελίδα στη δική μας ζωή. Αλλά για αυτό θα σου μιλήσω μόλις βγουν οι βάσεις…
Μόνο σε παρακαλώ σε 2-3 χρόνια, αν τύχει κάποιο πρωινό του Ιουνίου να περνάς έξω από κάποιο εξεταστικό κέντρο, μην χαμογελάσεις ειρωνικά και μην ξεχάσεις τη δική σου αγωνία την Παρασκευή 2/6/2023.
Και να θυμάσαι …
Πανελλαδικές είναι, θα περάσουν
Αλεξάνδρα Ιωάννου Φυτά
Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού About Career
Μητέρα Υποψηφίου
