Να γίνω "influencer, gamer ή youtuber;

Τα παιδιά σήμερα και η απαξίωση της μόρφωσης.

Στις μέρες μας παρατηρείται ένα ανησυχητικό φαινόμενο: πολλοί νέοι φαίνεται να αδιαφορούν για τη μελέτη και τις σπουδές.

Η εκπαίδευση, που κάποτε θεωρούνταν το πιο ασφαλές εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή, σήμερα αντιμετωπίζεται με αμφισβήτηση ή και απαξίωση.

Οι γονείς και οι καθηγητές κατηγορούνται από αρκετούς νέους ότι πάσχουν από «πτυχιολατρεία» — ότι δηλαδή θεωρούν το πτυχίο αυτοσκοπό, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες των παιδιών.

Ωστόσο, πίσω από αυτή την αδιαφορία κρύβεται συχνά σύγχυση και ανασφάλεια. Πολλά παιδιά δεν έχουν ακόμη κατασταλάξει στο τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Βλέπουν έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, επαγγέλματα που εξαφανίζονται και νέα που γεννιούνται μέσα σε λίγα χρόνια, και νιώθουν πως η παραδοσιακή πορεία «σπουδές–πτυχίο–δουλειά» δεν εγγυάται πλέον επιτυχία.

Έτσι, αρκετοί στρέφονται προς επαγγέλματα που φαίνονται «εύκολα» και «κερδοφόρα» χωρίς απαραίτητα να απαιτούν σπουδές — όπως το να γίνουν influencers, gamers ή youtubers.

Η εικόνα του γρήγορου και εύκολου πλουτισμού προβάλλεται έντονα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα, που διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τα πρότυπα της νέας γενιάς.

Ισχύει η Πτυχιολατρεία;

Η λεγόμενη «πτυχιολατρεία» αποτελεί ένα φαινόμενο που αξίζει να κριθεί νηφάλια. Από τη μία πλευρά, είναι πραγματική, αφού για πολλά χρόνια η κοινωνία συνέδεσε την επιτυχία και την κοινωνική άνοδο αποκλειστικά με την κατοχή ενός πανεπιστημιακού τίτλου. Οι γονείς, επιδιώκοντας το καλύτερο για τα παιδιά τους, πίεσαν προς αυτή την κατεύθυνση, πιστεύοντας ότι μόνο το πτυχίο εξασφαλίζει σταθερότητα και σεβασμό.

Από την άλλη, η πτυχιολατρεία είναι και εν μέρει εικονική, γιατί η πραγματικότητα έχει αλλάξει: οι σπουδές από μόνες τους δεν αρκούν, αν δεν συνοδεύονται από δεξιότητες, δημιουργικότητα και διάθεση για διαρκή μάθηση.

Το πτυχίο δεν είναι μαγικό εισιτήριο για επαγγελματική επιτυχία, αλλά ένα εργαλείο που πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά.

Έχουν ευθύνη τα ΜΜΕ;

Τα ΜΜΕ και οι παρέες παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτή την τάση.

Τα παιδιά βομβαρδίζονται καθημερινά από πρότυπα επιτυχίας που βασίζονται στην εξωτερική εμφάνιση, στην τύχη ή στη δημοσιότητα. Όταν οι φίλοι τους μοιράζονται παρόμοιες αντιλήψεις και κανείς δεν δείχνει ενδιαφέρον για τη γνώση, είναι φυσικό να παρασυρθούν κι εκείνα.

Η αξία της προσπάθειας, της επιμονής και της μόρφωσης μοιάζει ξεπερασμένη μπροστά στο λαμπερό, αλλά συχνά ψεύτικο, πρόσωπο της «εύκολης επιτυχίας».

Ο ρόλος του Επαγγελματικού Προσανατολισμού.

Εδώ ακριβώς αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος του συμβούλου επαγγελματικού προσανατολισμού.

Ο σύμβουλος μπορεί να βοηθήσει τους νέους να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, να ανακαλύψουν τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους και να κατανοήσουν ρεαλιστικά τις δυνατότητές τους. Παράλληλα, τους ενημερώνει για τις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς εργασίας και για τις εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης ή επαγγελματικής κατάρτισης. Με σωστή καθοδήγηση, ο νέος μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι σπουδές δεν είναι απλώς ένα «χαρτί», αλλά ένα εργαλείο για προσωπική ανάπτυξη και δημιουργική πορεία στη ζωή.

Η εκπαίδευση, είτε τεχνική είτε πανεπιστημιακή, είναι το πιο ισχυρό μέσο που επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο, να αναπτύξει τις ικανότητές του και να διαμορφώσει ένα μέλλον με αυτονομία και δημιουργικότητα.

Συνοψίζοντας

Τα παιδιά σήμερα δεν είναι ούτε ανόητα ούτε κακομαθημένα — είναι μπερδεμένα μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα και συχνά τους στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Το καθήκον των ενηλίκων, των γονιών, των εκπαιδευτικών και των συμβούλων είναι να τους βοηθήσουν να βρουν το δρόμο τους, να ξαναδώσουν αξία στη γνώση και να κατανοήσουν ότι η μόρφωση παραμένει το πιο στέρεο θεμέλιο για ένα ουσιαστικό και δημιουργικό μέλλον.